Με αφορμή την παγκόσμια
ημέρα Θεάτρου που γιορτάζεται σε λίγες μέρες, το Σαββατοκύριακο που
μας πέρασε παρακολουθήσαμε την παράσταση
"Η
Κοκκινοσκουφίτσα".
Μια διαδραστική
παράσταση με ηθοποιούς και κούκλες. Ένα ναι μεν κλασσικό παραμύθι αλλά εξίσου,
διαχρονικό! Μια παράσταση που εκτός από τον ψυχαγωγικό της χαρακτήρα περνούσε και μηνύματα. Έδινε τροφή για σκέψη και κυρίως αφορμή στους
γονείς ώστε να τα επεξεργαστούν και να τα συζητήσουν αργότερα με τα
παιδιά.
Ήταν η πρώτη φορά στην ουσία που
πήγαμε συγκεκριμένα να δούμε θέατρο (η προηγούμενη φορά ήταν τα Χριστούγεννα
στη γιορτή ενός σχολείου που ήμασταν καλεσμένοι όπου το μικρό μου αγόρι,
παρακολούθησε όλη την παράσταση χωρίς καμιά απολύτως διαμαρτυρία).
Έτσι και εδώ λοιπόν, συμμετείχε,
τραγουδούσε, παρακολουθούσε και ρωτούσε (ναι, πλέον συνεννοούμαστε άψογα και
ας έχουμε κλείσει τα δύο πριν μερικούς μήνες).
Για μία ώρα ήμασταν ''χαμένοι'' στο
δάσος με την Κοκκινοσκουφίτσα και
προσπαθούσαμε να την προστατέψουμε από τον ''Λύκο''… και ΠΡΟΣΟΧΗ γιατί υπάρχουν πολλοί ''Λύκοι'' εκεί
έξω! (δεν μου αρέσει ο όρος κακός γι' αυτό και δεν τον
χρησιμοποιώ). Και εννοείται πως όταν τελείωσε η παράσταση θέλαμε και
άλλο!!!
Φυσικά, ήμασταν οι τελευταίοι που φύγαμε
από εκεί, αφού πρώτα επεξεργαστήκαμε την Κοκκινοσκουφίτσα (την κούκλα) μιλήσαμε με τους ηθοποιούς, τρέξαμε και χορέψαμε πάνω στη σκηνή.
Οι κούκλες και τα σκηνικά ήταν της
Αναστασίας Ξηρομερίτου. Αν θέλετε μπορείτε να μάθετε περισσότερα για την ίδια
εδώ.
Πραγματικά, Ο Τζώρτζης το
καταευχαριστήθηκε!!!
Μέχρι την επόμενη φορά,
Φιλιά…
Ελευθερία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου